Een relaxte transitie van topsport naar maatschappij

Iets meer over mijn topsportcarrière..

Vanaf kleins af aan ben ik in aanraking gekomen met de sport badminton, omdat mijn oudere zus toen al badminton speelde. Daarbij woonde ik toentertijd dichtbij de grootste badminton vereniging van Nederland, namelijk B.C. Duinwijck in Haarlem. Ik ben via alle jeugdselecties uiteindelijk in 2005 terecht gekomen bij het grote oranje en maakte in 2006 mijn debuut tijdens een EK in Griekenland. Dat was eigenlijk het begin van mijn ruim tienjarige badminton carrière. Badminton is voor mij belangrijk, omdat het een enorme uitlaatklep is. Het is een sport waarin ik alles kwijt kan. Het is een sport dat veel fysiek vermogen vergt, maar waar ook tactiek, techniek en het mentale aspect belangrijk zijn. Het is voor mij een totaalpakket van wat sport voor mij is, daarom speel ik het nog steeds met heel veel plezier.

“Toen ik in aanraking kwam met de sport, was ik vanaf moment een verkocht”

Waarom ik het Krachtprogramma ben gaan volgen..

De belangrijkste reden om het Krachtprogramma te volgen was omdat de transitie van topsporter naar het gewone leven toch erg moeilijk bleek te zijn. Voor mij was dit persoonlijk het geval, maar ik denk dat er in Nederland en buiten Nederland te weinig aandacht wordt besteed aan die transitie.
Je leeft als topsporter heel gestructureerd, dus je weet wat je moet doen. Als je sportcarrière eenmaal klaar is lijkt het wel of NOC*NSF of je eigen bond daar eigenlijk helemaal niet naar omkijkt. Dan ben je ineens alleen in de grote boze wereld en dat was een behoorlijk grote verandering voor mij. Het was erg moeilijk om van een super gestructureerd leven naar een onzekere periode te gaan, waarin begeleiding absoluut gevraagd en op zijn plaats is.
De SportMaatschappij biedt die begeleiding en geeft jou die handvatten met wat je allemaal moet regelen om jezelf weer opnieuw te ontdekken en om erachter te komen waar je nieuwe passies liggen. Dit allemaal in een traject met lotgenoten, dus andere oud-topsporters uit andere disciplines, waarbij je in een groep dus jezelf opnieuw leert ontdekken.

“Ik heb met hen een kop koffie of twee gedronken en toen voelde dat zo goed dat ik geen moment getwijfeld heb om in het krachtprogramma te stappen”

Wat heb ik uit het traject meegenomen?

Het Krachtprogramma heeft mij meer zelfvertrouwen opgeleverd en ik heb er een concreet doel uit kunnen halen. Eigenlijk een soort van pad dat je moet bewandelen om eruit te komen waar je graag wilt zijn. Dit in combinatie met mijn opnieuw gevonden zelfvertrouwen maakte het gewoon een heel fijn traject. Ik leerde daar bijvoorbeeld dat ik het werken met mensen, dus het coachen van mensen ontzettend leuk vind en dat daar mijn kracht ligt. Hierin ben ik uiteindelijk ook in terecht gekomen.

“Ik heb echt 0,0 spijt van dit traject, want het heeft me heel veel moois opgeleverd”

Het mooiste van het Krachtprogramma vind ik het feit dat je in een groep met verschillende sporters ervaringen deelt, kennis uitwisselt, casussen bespreekt en persoonlijke verhalen met elkaar deelt. Zodat je elkaar in een kort tijdsbestek heel goed leert kennen. Hierdoor heb je ook echt het gevoel dat je elkaar heel goed kent. Je hebt het gevoel dat je elkaar begrijpt en elkaar verder kan helpen. Daarbij wordt dit in een ontzettend fijne setting gedaan die de Sportmaatschappij weet te scheppen, waarbij het vertrouwen heel hoog in het vaandel staat. Dat maakt het programma heel speciaal en bijzonder. Vooral de combinaties van het bespreken van de persoonlijke casussen met de workshops van mensen uit het bedrijfsleven maakte het ontzettend waardevol.

 
Wat ik nu doe na mijn topsportcarrière?

Ik werk op dit moment bij Navaio IT Security, een consultatiebureau uit Haarlem. Daar ben ik op dit moment werkzaam als Agile Team Performance Coach en Scrum Master. Daarbij vervul ik ook de rol als Product Owner van een van onze drie speerpunten van ons bedrijf, namelijk User Awareness. Dus op het gebied van Cyber Security en informatiebeveiliging.

Ik coach de teams die software ontwikkelen bij klanten op het proces en op de teamdynamiek. Op dit moment ben ik bezig met het ontwikkelen van een game die het bedrijfsleven bewust maakt van de gevaren van het internet en informatiebeveiliging.

Hoe het einde van mijn Internationale carrière in zicht kwam?

Ik ben in het najaar van 2015 gestopt met badminton op internationaal niveau, dat was middenin het olympisch kwalificatie traject voor de Olympische spelen van Rio. De reden om te stoppen had te maken met de financiën van badminton op internationaal niveau.
Begin 2013 werden wij gekort door NOC*NSF dus hadden we geen subsidies meer. Dit betekende dat er heel veel terecht kwam op individuele spelers zelf. Onze sport is heel groot in Azië. Toentertijd stond ik met mijn partner zo hoog op de wereldranglijst in de top 20, dat wij alle grote toernooien wel moesten spelen. Die toernooien waren dus voornamelijk in Azië, maar zonder subsidie konden we maar een paar keer naar Azië toe hiervoor. Badminton is geen grote sport en krijgt weinig aandacht in Nederland. Je eigen leven onder zien ging nog maar net, maar de vele vliegtickets (Azië, Amerika en Australië) en alle andere accommodaties bekostigen werd op een gegeven moment geen doen meer. Dus kwam ik op een punt om de beslissing te maken om te stoppen.
Ik ben dus op internationaal niveau gestopt, maar niet op nationaal niveau. Ik speel badminton nog steeds met veel lol en plezier in de Nederlandse Eredivisie. Daarnaast ben ik ook bezig als coach in de badmintonwereld bij verschillende clubs en met individuele spelers.

“Badminton is nog zeer prominent aanwezig in mijn leven en dat zal het ook altijd blijven”