(oud)topsporters vertellen in Trouw

Lees het originele verhaal in Trouw over de ontwikkelingen van topsporters

Gestopt met topsport, en wat dan?

het echte leven | Is er leven na de topsport? De één rolt zo in een leuke baan, voor de ander wacht het zwarte gat. Stichting De SportMaatschappij helpt voormalige topsporters op weg. Drie verhalen.

ELINE VAN SUCHTELEN, REDACTIE SPORT

Wie stopt met topsport zal een keer aan het 'echte' leven moeten geloven. Waar de ene atleet zich meteen in een leuke baan stort, belandt de ander depressief thuis met de gordijnen dicht. Om ervoor te zorgen dat voormalige topsporters hun draai vinden in de maatschappij, helpt de nieuwe stichting De SportMaatschappij ze op weg. Drie verhalen over het leven na - en naast - de sport.

Voormalig beachvolleybalster Marloes Wesselink (29)

Na twaalf jaar beachvolleybal merkte Marloes Wesselink dat de resultaten afnamen. De investeringen die ze in haar sport stopte, kreeg ze er steeds minder voor terug. Tegelijkertijd ging Wesselink zich interesseren voor andere dingen. Kortom: tijd om ermee te stoppen.

Begin 2015 zette ze een punt achter haar carrière. Ze vond al snel een baan bij een sportmarketingbureau die perfect aansloot op haar studie. Het werk pakte ze met dezelfde mentaliteit aan waarmee ze jarenlang topsport had bedreven. Ze ging keihard aan de slag. "Ik bleef in dezelfde modus hangen; vol gas vooruit. Ik ging heel hard rennen terwijl het allemaal ook best een stapje langzamer kon. Maar ik wist helemaal niet hoe."

Het brak haar op een gegeven moment op. Ze had geen idee hoe ze haar energie beter kon verdelen. "Als topsporter kun je je weinig voorstellen bij het gewone werkende leven. Je hebt je doelen en programma's en hoeft verder nergens over na te denken. Ik merkte dat ik behoefte had om een stapje terug te nemen om na te denken."

Wesselink stopte bij het sportmarketingbureau en overbrugde de zomer met een kampeervakantie in Frankrijk. Daarna besloot ze alleen nog maar dingen te doen die ze echt leuk vond. Ze wilde zich niet meer beperken tot sportmarketing. De opleiding aan de Johan Cruyff Academy was leuk en waardevol, maar die koos ze destijds ook omdat het makkelijk te combineren was met sport. Een inkijkje in de werkende wereld kon ze tijdens haar sportcarrière nooit maken. Tijd voor lange stages was er niet.

De periode die ze had om na te denken gebruikte Wesselink om zichzelf opnieuw uit te vinden. Wie was ze eigenlijk zonder haar sport? Eén van de lastige dingen was om iets te vinden wat haar net zo enthousiast maakte als topsport. De pieken in sport zijn moeilijk te evenaren. "Misschien moet je minder verwachten, ook dát moet je ontdekken. Sport is zo vanuit passie gedreven. Het is moeilijk om dat te evenaren in een andere baan."

Nu pakt Wesselink op freelancebasis verschillende klussen aan. Op de Olympische Spelen in Rio schoof ze aan in de commentaarstoel. Ze organiseert af en toe sportevenementen en werkt in een strandtent in Scheveningen.

Voormalig waterpoloër Richard van Eck (33)

Richard van Eck kon zijn geluk niet op toen een groot sportmerk hem in 2013 een baan aanbood. Een buitenkansje; als international bij Oranje had hij verder geen werkervaring. Op dat moment dacht hij dat die baan, in personeelszaken, het helemaal voor hem was.

Het voelde als een goed moment om te stoppen met waterpolo. "Ze zagen een hr-man in me. Iemand anders had ook al opgemerkt dat hij mij dat werk wel zag doen. Als twee mensen dat zeggen, dan moest ik dat maar gewoon proberen."

Van Eck had een studie facility management op zak, maar eigenlijk wist de voormalig topsporter niet goed waar zijn talenten lagen. Dus stortte hij zich maar in zijn nieuwe baan. Het ging hartstikke goed; binnen een jaar werd hij gepromoveerd tot personeelsadviseur.

Van een zwart gat na topsport was helemaal geen sprake. Het was een succesverhaal. "Ik had mijn plekje in de maatschappij veroverd. Ik had nieuwe doelen, kon weer naar dingen toe werken. "Toen hij vanwege een reorganisatie noodgedwongen op straat kwam te staan, solliciteerde hij bij andere bedrijven in de richting van personeelsbeleid. Wat Van Eck ook probeerde, er was steeds niet echt een klik. Toen begon hem te dagen dat hij in de verkeerde sector zocht.

Online struinde hij allerlei vacatures af zonder te weten wat hij eigenlijk zocht. Hij werd er niet echt vrolijk van. "Ik wist gewoon niet waar ik blij van werd. Ik had er nooit eerder over nagedacht." Na een tijd van bezinning en werken aan zichzelf wist hij ineens wat het moest worden. Via verschillende inkijkjes bij sportevenementen is Van Eck er nu achter gekomen dat hij graag de evenementenwereld in wil.

Al was de druk vanuit de maatschappij, mensen die maar bleven vragen of hij al wat had gevonden, wel vervelend. Zeker als voormalig topsporter die de lat altijd hoog legt. "Je wil het gelijk goed doen, dat zit in je. Maar misschien is het helemaal niet reëel om zo makkelijk iets te vinden."

Hockeyster Ginella Zerbo (19)

Ginella Zerbo viel in een tijdelijk zwart gat toen ze werd gepasseerd voor de olympische hockeyploeg voor Rio. Het 19-jarige talent had ineens een lege agenda. Via De SportMaatschappij werd ze gestimuleerd om haar tijd te gebruiken om een kijkje te nemen bij verschillende bedrijven, zodat ze na haar carrière een beter idee heeft wat voor werk ze wil doen.

"Op die manier kon ik bijvoorbeeld kijken of de studie die ik had gekozen, wel de juiste was." Haar oog was onder meer op bedrijfskunde gevallen omdat die opleiding makkelijk te combineren was met hockey. In de weken dat Oranje op Papendal aan het zwoegen was, keek Zerbo een dag mee bij een directeur en manager van Adidas. Eenmaal terug in de collegebanken zag de hockeyster veel parallellen met haar studie. Zo gebruikt het sportmerk beroemdheden om kleding aan de man te brengen. "Ze laten kleding en schoenen door Pharrell Williams promoten, omdat veel mensen fan van hem zijn. Het was leuk om die gedachtengang erachter te zien."

Zerbo liep ook een dag mee bij RTL Nieuws. Het was niet helemaal haar ding. "Ik heb in de regiekamer gezien hoe ze de uitzending in elkaar zetten en hoe de presentator zijn werk voorbereidt. Hij moet ook zelf veel stukken schrijven." Dat werk leek haar toch niet echt geschikt. "Ik ben meer iemand die alles zelf in handen wil hebben van begin tot eind. Dit waren veel verschillende eilandjes die samen één ding maken."

Diep van binnen weet ze al waar haar hart ligt. "Als ik geen topsporter was geweest, was ik waarschijnlijk naar de hotelschool gegaan. Ik hou heel erg van koken. Mijn grote droom is om ooit een restaurant te hebben. Eén waar ze al mijn lievelingsgerechten serveren en waar je gezellig kunt borrelen en koffie kunt drinken." Maar eerst zet ze haar zinnen op een succesvolle hockeycarrière.

Hulp na het topsportpensioen

Uit eigen ervaring weten oud- hockeysters Arlette van der Meulen-van Cleeff en Sylvia Karres hoe moeilijk het is om na een topsportcarrière de draad in het normale leven op te pakken. Ze bundelden hun krachten en zijn dit jaar begonnen met hun stichting De SportMaatschappij. Via hun netwerk helpen ze actieve of gestopte sporters om zich meer te oriënteren in werkmogelijkheden. Het nieuwste project is een masterplan waar sporters zich voor kunnen aanmelden om, via een inkijkje bij verschillende bedrijven en gesprekken met een mentor, erachter te komen welke andere passies ze nog hebben.