Roxane Knetemann vond een nieuwe passie na de topsport

Nog voor ik een vraag heb kunnen stellen vertelt ex-wielrenster Roxane Knetemann al honderduit. Ze verexcuseert zich voor de troep, die overigens niet te zien is, maar door de combinatie van haar werk en het schrijven van haar scriptie blijven andere dingen momenteel even liggen. Stilzitten zit er sinds het beëindigen van haar topsport carrière vorig jaar duidelijk niet in.

In oktober vorig jaar reed je de laatste wedstrijd, sta je nog steeds achter die keuze?

Jazeker, ik ben vooral blij met de keuzes die ik heb gemaakt om het laatste jaar bij Parkhotel Valkenburg te gaan fietsen. Niet alleen binnen het team, maar ook de coaching van Marieke van Wanroij heeft mij echt geholpen. Daardoor heb ik echt kunnen genieten van die laatste periode en mijn uiteindelijke afscheid.

En toen werd het tijd voor andere dingen, een baan en scriptie dus

Dat klopt. Ik werk momenteel als begeleider op een woongroep voor jongeren van 11 tot 18 jaar. Ik begeleid ze samen met collega’s op allerlei gebieden. We proberen ze klaar te stomen voor een zelfstandig leven na hun 18e.

Daarnaast ben ik inderdaad volop bezig met het afronden van mijn scriptie. Ik doe onderzoek bij jong SC Heerenveen, waarbij ik de jonge topsporters laat nadenken over wie ze zijn buiten de talentvolle voetballer. Iets wat mij heel erg aan het hart ligt, omdat ik vind dat hier op de jonge leeftijd binnen de topsport veel meer aandacht voor moet zijn.

Dat sluit zo te horen goed aan bij het programma wat je volgde bij de Sportmaatschappij?

Toevallig wel! Net voor het corona virus uitbrak was ik bij NOC*NSF voor een intake voor het Krachtprogramma. Na een gesprek met Sylvia Karres had ik wel meteen het idee; dit ga ik doen. Eigenlijk leren we daar een groot gedeelte over waar ik nu onderzoek naar doe voor mijn scriptie. Het verschil is dat het Krachtprogramma met name bedoeld is voor ex-topsporters en ik mij met mijn onderzoek bezighoud met jongeren.

Met welke insteek ging je het programma volgen?

Ik vroeg mij vooral af waar ik dezelfde energie van kon krijgen als toen ik wielrenster was. Is dat wel in de pedagogiek? En op welke manier dan? Dat zijn een aantal vragen die ik mijzelf vooraf heb gesteld.

En zijn die vragen beantwoord?

Eigenlijk wel. Wat ik vooral goed vond is dat ze continu bleven doorvragen. Zelfs als je dacht een panklaar antwoord te hebben dan kwamen daar weer een aantal vragen overheen. Zo leerde je echt graven bij jezelf om uiteindelijk bij de juiste antwoorden terecht te komen.

Waarom zou jij (ex)sporters adviseren om het Krachtprogramma te volgen?

Het programma helpt je echt bij het maken van keuzes. Als topsporter weet je vaak precies wat je wil en waarvoor je het doet, maar daarbuiten is er nog zoveel meer. Bij de Sportmaatschappij leren ze je echt om daar mee aan de slag te gaan en over na te denken. Waar ligt je passie buiten de topsport? Wie wil je zijn? Wat wil je doen? Je krijgt veel verschillende handvatten mee. Niet alleen voor nu, maar ook voor later.

Naast de individuele en 1-op-1 begeleiding is het ook fijn dat je het programma in een groep volgt. Want ook al zijn we allemaal topsporters, tegelijk zijn we ook allemaal verschillend en heeft ieder zijn of haar ervaringen. Daaruit kunnen we veel van elkaar leren en toepassen in onze eigen situatie.

En waar ligt jouw passie nu?

Wat ik nu aan het doen ben bij jong SC Heerenveen is wel echt iets waar ik verder mee wil: het coachen/begeleiden van jonge topsporters. Ook door de ervaringen die ik zelf heb gehad. Tegelijkertijd heb ik ook echt geleerd dat de dingen die ik nu doe of wil gaan doen niet eeuwig hoeven zijn. Vroeger was dat natuurlijk vaak wel. Je koos 1 vak of organisatie en daar bleef je je leven lang werken. Ergens geeft het wel rust dat ik nu niet alles al hoef te weten of te bepalen.

Mis je het wielrennen?

Niet per se. Ik sport zelf nog veel, maar er is nu juist ook ruimte om andere sporten te ontdekken. Zo ben ik bijvoorbeeld gaan schaatsen. Niet dat ik er goed in ben, maar ik vind het wel heel leuk om te doen. Fietsen doe ik nog zo’n 3 keer per week, maar dan echt puur omdat ik het leuk vind.

Misschien dat het ook scheelt dat door het corona-virus er nu geen wedstrijden zijn ik daarom dat gedeelte nog niet mis. Toen de Omloop van het Nieuwsblad werd gereden en het ook nog eens regende, mijn ideale omstandigheden, vond ik het wel even jammer. Maar het is echt goed zo.

Hoe kijk je nu zelf terug op je carrière?

Heel positief! Ik heb echt mijn droom mogen leven. Oké misschien waren iets meer prijzen en medailles nog leuker geweest, maar ik heb het echt als een fantastische tijd ervaren. Ik heb het nooit als werk gezien, maar echt als mijn passie.

Terwijl je niet altijd even positief op de fiets hebt gezeten?

Dat was vooral de laatste jaren zo. Ik werd banger op de fiets en legde mezelf enorm veel druk op. Ik was vaak heel gestrest en enorm streng voor mezelf. Nu denk ik; dat had echt wel iets minder gemogen, maar misschien had ik het ook juist wel nodig om te presteren.

Wat had je graag anders willen doen?

Zoals ik al aangaf heb ik vooral van mijn laatste jaar echt heel erg genoten. Dat kwam ook door de fijne coaching gesprekken die ik wekelijks met Marieke had. Dat had ik graag eerder in mijn carrière willen hebben. Meer bezig zijn met andere dingen, soms even een stapje terug kunnen doen, met name mentaal, om er dan weer echt vol voor te gaan. En vooral naar het totaalplaatje blijven kijken. Dat verloor ik nog wel eens uit het oog.

Wat merk je nu nog van je topsport ervaring terug in je leven? Ben je nu ook gestrest bijvoorbeeld nu je je scriptie aan het schrijven bent?

Totaal niet! Dat is wel echt grappig om te ervaren. Hoe ik als topsporter was is echt heel anders dan hoe ik nu met werk en mijn studie omga. Daarin ben ik veel relaxter. Natuurlijk kan ik soms last hebben van stress, maar in veel mindere maten. Als ik naar mijn scriptie nu kijk kan ik ook gewoon echt denken; het is goed. Wat er in staat is gewoon echt goed, wat anderen daar ook van gaan vinden. Dat was op de fiets vaak wel anders.

Tot slot, nog even een cliché-vraag, maar waar zie je jezelf over vijf jaar? 

Wat ik nu aan het doen ben voor mijn scriptie, daar wil ik echt mijn werk van maken. Het begeleiden van jonge topsporters. Het coachen, begeleiden en dan met name op het gebied van persoonsvorming. Ze leren echte keuzes te maken, waar ligt je hart? Zowel binnen als buiten de topsport. Ik wil ze niet alleen begeleiden bij het topsportleven, maar ook voor te bereiden op alles daarbuiten. Mijn hart ligt natuurlijk bij het wielrennen, dus een baan binnen de wielersport op dit gebied zou helemaal mooi zijn.

Lees het originele interview op Vrouwen in Sport!